Ik wil dit graag eens biologisch behandelen. De eerste levende wezens op de wereld, vijf miljard jaar geleden, waren bacteriën. Ze zaten in de oceaan en ze zaten in de grond. Ze konden tegen hitte en kou en hadden geen zuurstof nodig. Ze hebben de aarde leefbaar gemaakt. Nu zitten al die biljoenen bacteriën overal, ook in onze lichamen. Bacteriën in de grond helpen planten en bomen om hun voeding uit de grond halen, doordat zij het eerst voorbewerken. Het ziet ernaar uit dat elke plant, elke boom samenleeft met zijn eigen bacterieflora.
Dat ging goed en zo kwamen er steeds hogere levensvormen voort uit dit samenwerkingsverband. Wij mensen niet uitgezonderd. Er zitten in onze darmen meer bacteriën van allerlei komaf, dan we eigen cellen hebben. Biljoenen dus, van honderden verschillende soorten die elkaar in evenwicht houden door een hard maar eerlijk spel van concurreren en gunnen. Onderzoekers kunnen vaststellen dat deze darmbacteriën allerlei contacten hebben met onze hersenen, waardoor zij onze gevoelens een bepaalde richting uit duwen. Zij schijnen zelfs te bepalen wat we lekker vinden en wat niet. Met een gezonde darmflora heb ik automatisch meer zin in gezonde dingen. Met een ongezonde, ja ongelukkige darmflora beïnvloed ik mijn stemming en mijn gevoel. Nu snap ik het woord ‘gut feeling’!
Telkens weer kom ik tot de ontdekking dat de levende natuur, dus ook mijn en jouw lichaam oneindig subtiel en geschakeerd is. Het is niet te bevatten. Ik vind het ‘t prettigst om te verblijven in verwondering en dankbaarheid. Heel geruststellend ook dat onze wetenschappers het leven niet kunnen verklaren. Ik hoorde dat een onderzoeksteam bezig is een levende cel te maken met de hulp van biochemische reacties. Ik weet: dat zal nooit lukken. De complexiteit is oneindig groot. De uiteindelijke levensvonk is van immateriële, spirituele aard.
Met onze hersenen is het vreemd gesteld. Zij behoren ook tot de natuur, maar zij schijnen dat niet te beseffen. Zij verlenen onderdak aan mijn ego, mijn overleefsysteem, mijn archief en mijn kapstok van mijn identiteit. Ze zijn vaak bang om tekort te komen. Hoe lastig voor ons om dat los te laten! Er is eerder een neiging om boven de natuur te willen staan. Dit brengt de wereld in gevaar en is slecht voor jouw en mijn gezondheid.
Er is een uitweg. Het hart is slimmer dan de hersenen. Met het hart snap ik dingen direct, met mijn hersenen snap ik pas iets na lang denken, waarna ik toch nog het verkeerde kan beslissen. Mijn hart heeft daarentegen altijd gelijk. Ik zie gezondheidsbevordering als een zaak van het hart en het gevoel. Dus laten we met het hart werken, en het oordelende intellect loslaten.
Adem goede energie in voor je hart door een rustige ontspannen ademhaling. Maak je rug recht, zodat je wervelkolom de energie kan transporteren. Voel dankbaarheid omdat je er mag zijn. Ademhaling en ontspanning is de bron van alle gezondheid. Als we ademhalen op een rustige manier geniet ons lichaam. Je kunt het in je tenen en vingers voelen, je wordt nu gedragen door het leven en een ruimere samenhang.
