Ik verwonder mij over het lichaam, mijn lichaam. Wat heeft gezorgd dat ik er zo uitzie als het geval is? Evolutie? Toeval? Een kracht in mij? Dwaze, onoplosbare vraag. Ben ik mijn lichaam? Nee, ik ben meer. Heb ik een lichaam? Dat klinkt vreemd, alsof mijn lichaam een ding is dat je kunt bezitten. Hoe dan wel?
Ik houd het erop, dat mijn lichaam een vorm is die een dieper iets in mij heeft gekozen, om aardse ervaringen op te kunnen doen. Een vorm waarmee mijn IK zich kan manifesteren. Dit helpt mij om eerbied voor mijn lichaam te hebben.
Zelfde soort twijfels krijg ik bij het begrip ziekte, waar ik vanuit mijn beroep mee te maken heb. Ik snap niet, wat het precies is. De gangbare mening is dat ziekte iemand overkomt. Dat heb ik vroeger wel gedacht. Maar als medisch student vond ik het altijd gek dat de ene mens ziek wordt door iets en de andere mens niet. En tijdens mijn studie en ook daarna dacht ik vaak: ik voel me niet ziek, maar waar heb ik dat aan te danken?
Het lichaam is deel van de natuur. Hoe kan dan iets wat zo volmaakt is als de natuur toch ziekte voortbrengen. Kennelijk is ziekte deel van de natuur, dus is het vermoedelijk het beste antwoord dat een lichaam op dat moment kan geven.
Als ziekte een logische antwoord van het lichaam is, het lichaam als onderdeel van de natuur, kan ik op zoek gaan naar de vraag eronder.
Misschien is elke ziekte een uiting van een innerlijk conflict. Ik merk dat ik dat wel wil aannemen, maar dat ik dan ook nog een waardeoordeel mee laat lopen: toch niet goed geleefd of gevoeld! Niet de goede harmonie beoefend!
Dat kan ik maar beter loslaten. Als het me lukt om mijn waardeoordeel los te laten, kan ik beter zien wat mijn lichaam mij te vertellen heeft. Eigenlijk: hoe mijn lichaam mee-vibreert met de energie in mij en rondom mij. Het lichaam als een mooie antenne, die mij wegwijs maakt en draagt in mijn wereld.
JG 23-10-2021
